Filmowa biografia Lecha Wałęsy, obejmująca okres od krwawo stłumionych strajków w Stoczni Gdańskiej w grudniu 1970 roku do słynnego przemówienia przed połączonymi izbami amerykańskiego Kongresu 15 listopada 1989 roku.

Marzec 1981. Sławna włoska dziennikarka Oriana Fallaci w towarzystwie tłumacza przyjeżdża na gdańskie blokowisko, by zrobić wywiad z Lechem Wałęsą, jeszcze do niedawna nikomu nieznanym robotnikiem, a dziś przywódcą liczącej 10 milionów ludzi Solidarności – pierwszego niezależnego związku zawodowego po wschodniej stronie „żelaznej kurtyny”. Już początek rozmowy ujawnia, że dojdzie do starcia dwóch silnych osobowości. Zarówno Fallaci, jak i Wałęsa chcą narzucić swój styl rozmowy. Kolejne pytania dziennikarki stają sie pretekstem do długich retrospekcji, odsłaniających poszczególne etapy życiowych losów Lecha Wałęsy.

Grudzień 1970. Na wybrzeżu wybucha bunt robotników przeciwko władzy komunistycznej. Młody Wałęsa, podówczas już zaangażowany w działalność opozycyjną, próbuje powściągać swych bardziej krewkich kolegów, ale i tak wpada w ręce Służby Bezpieczeństwa. Jej funkcjonariusze szantażem zmuszają go do podpisania kilku dokumentów. Po opuszczeniu aresztu Wałęsa wraca do pracy w stoczni. Rodzą mu się kolejne dzieci. Nie rezygnuje z działalności konspiracyjnej, przez co sprowadza na siebie i swoją rodzinę liczne szykany i kłopoty. Jego życie osobiste z pewnością ległoby w gruzach, gdyby nie żona Danuta. Kiedy jego całymi dniami nie ma w domu (bo konspiruje albo siedzi w więzieniu), to na jej barkach spoczywa wychowanie dzieci i zapewnienie rodzinie choćby pozorów stabilizacji.

źródło: filmpolski.pl