czyli jak pachną, mówią, wyglądają i co słyszą ludzie, których nie znamy
termin | 31 sierpnia, piątek, godz. 10.30–13.00
miejsce | ECS, sala wystaw czasowych
wstęp | wolny + rezerwacja (zakończona)
Chodźmy coś zwęszyć!
Jak postrzegamy dane przestrzenie? Jak w naszych głowach konstruujemy ich obraz? Czy da się zbadać zmysłowy odbiór miasta? Czy możliwe jest dotarcie nie tylko do samych deklaracji, ale także do praktyk miejskich użytkowników? W czasie warsztatów zastanowimy się, jaką rolę w procesie bycia w przestrzeni pełni zmysł zapachu. Sprawdzimy, na ile „wąchanie” jest dla nas istotne – nie tylko tu i teraz, ale także w kontekście pamięci zmysłowej i przestrzennej – oraz czy i w jaki sposób wpływa na budowanie sojuszy lub odwrotnie – barier społecznych. Przy okazji weźmiemy także „pod lupę” praktyki chodzenia po mieście, spacerowania, jego odkrywania, a także konkretyzowania i interpretowania.
prowadzenie | Bogna Kietlińska, socjolog, historyk sztuki, pracuje jako adiunkt w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się socjologią teatru, socjologią i antropologią miasta, badaniami wizualnymi, etnografią wielozmysłową oraz partycypacją społeczną wspieraną przez narzędzia GIS.
Zobaczyć widzialność
Schowani za firanką podglądamy sąsiadów z bloku naprzeciwko. Do bólu oczu wpatrujemy się w ekrany komputerów i smartfonów. Zerkamy ukradkiem na ludzi w tramwajach i autobusach. W mgnieniu oka skanujemy swoje odbicia w sklepowych witrynach i szybach zaparkowanych samochodów. Robimy wyćwiczone miny przed obiektywem aparatu lub kamery. Czujemy spokój, patrząc w oczy ukochanych osób.
W ramach warsztatów wspólnie zastanowimy się nad dominacją i oczywistością widzialności, które przejawiają się w wielu dziedzinach codziennego życia. Przyjrzymy się własnym praktykom i nawykom wizualnym. Przejrzymy się w spojrzeniach innych uczestników spotkania. Wyobrazimy sobie, jak wyglądałoby życie w niewidzialnym świecie. W końcu porozmawiamy o tym, co ciekawego na temat zmysłu wzroku mogą opowiedzieć nam osoby niewidome od urodzenia.
prowadzenie | Kamil Pietrowiak, etnolog. W latach 2011‒2017 prowadził badania etnograficzne wśród osób niewidomych od urodzenia i wczesnego dzieciństwa. Współtwórca projektu Fonosfera. Współorganizator kilkunastu warsztatów sensorycznych i integracyjnych.
Otwórz uszy!
Dźwięk – medium czytelne dostępne, a jednocześnie zmarginalizowane w kontekście kultury wizualnej. Często główne zadanie dźwięku łączone jest z rozrywką lub muzyką. Tymczasem dźwięk jako zjawisko ma więcej walorów – informacyjnych, poznawczych czy też społecznych, a przede wszystkim jest współczesnym językiem sztuki. Ciekawym przypadkiem sztuki dźwiękowej są nagrania terenowe (ang. field recording) skoncentrowane na dźwiękach otoczenia badanej przestrzeni. Studium dźwiękowego otoczenia może być początkiem pojmowania własnej tożsamości, a także charakteru danego miejsca.
prowadzenie | Marcin Dymiter, muzyk, improwizator. Emiter porusza się w obszarze elektroniki, muzyki improwizowanej. Eksperymentuje z brzmieniem, przetwarzaniem dźwięków towarzyszących naszemu życiu.
Uprość język!
Jak mówić by być zrozumianym? Jak słuchać by inny czuli się słuchani? Co stwarza barierę w komunikacji, a co ją ułatwia? Po stronie nadawcy i odbiorcy komunikatu mogą pojawić się zakłócenia, powiązane z stereotypami, uprzedzeniami, poglądami, osobistym doświadczeniem czy kontekstem wypowiedzi. W odbiorze komunikatu utrudniają nam również wszelkie szumy: hałas przejeżdżającego samochodu, głośna muzyka, czy miejsce, w którym przebywamy. Jakiego języka używać, by nasze słowa nabrały znaczenia? Jak porozumiewać się z Innym?
termin | 31 sierpnia, piątek, godz. 10.30–13.00
miejsce | ECS, sala wystaw czasowych
wstęp | wolny + rezerwacja (zakończona)
Chodźmy coś zwęszyć!
Jak postrzegamy dane przestrzenie? Jak w naszych głowach konstruujemy ich obraz? Czy da się zbadać zmysłowy odbiór miasta? Czy możliwe jest dotarcie nie tylko do samych deklaracji, ale także do praktyk miejskich użytkowników? W czasie warsztatów zastanowimy się, jaką rolę w procesie bycia w przestrzeni pełni zmysł zapachu. Sprawdzimy, na ile „wąchanie” jest dla nas istotne – nie tylko tu i teraz, ale także w kontekście pamięci zmysłowej i przestrzennej – oraz czy i w jaki sposób wpływa na budowanie sojuszy lub odwrotnie – barier społecznych. Przy okazji weźmiemy także „pod lupę” praktyki chodzenia po mieście, spacerowania, jego odkrywania, a także konkretyzowania i interpretowania.
prowadzenie | Bogna Kietlińska, socjolog, historyk sztuki, pracuje jako adiunkt w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się socjologią teatru, socjologią i antropologią miasta, badaniami wizualnymi, etnografią wielozmysłową oraz partycypacją społeczną wspieraną przez narzędzia GIS.
Zobaczyć widzialność
Schowani za firanką podglądamy sąsiadów z bloku naprzeciwko. Do bólu oczu wpatrujemy się w ekrany komputerów i smartfonów. Zerkamy ukradkiem na ludzi w tramwajach i autobusach. W mgnieniu oka skanujemy swoje odbicia w sklepowych witrynach i szybach zaparkowanych samochodów. Robimy wyćwiczone miny przed obiektywem aparatu lub kamery. Czujemy spokój, patrząc w oczy ukochanych osób.
W ramach warsztatów wspólnie zastanowimy się nad dominacją i oczywistością widzialności, które przejawiają się w wielu dziedzinach codziennego życia. Przyjrzymy się własnym praktykom i nawykom wizualnym. Przejrzymy się w spojrzeniach innych uczestników spotkania. Wyobrazimy sobie, jak wyglądałoby życie w niewidzialnym świecie. W końcu porozmawiamy o tym, co ciekawego na temat zmysłu wzroku mogą opowiedzieć nam osoby niewidome od urodzenia.
prowadzenie | Kamil Pietrowiak, etnolog. W latach 2011‒2017 prowadził badania etnograficzne wśród osób niewidomych od urodzenia i wczesnego dzieciństwa. Współtwórca projektu Fonosfera. Współorganizator kilkunastu warsztatów sensorycznych i integracyjnych.
Otwórz uszy!
Dźwięk – medium czytelne dostępne, a jednocześnie zmarginalizowane w kontekście kultury wizualnej. Często główne zadanie dźwięku łączone jest z rozrywką lub muzyką. Tymczasem dźwięk jako zjawisko ma więcej walorów – informacyjnych, poznawczych czy też społecznych, a przede wszystkim jest współczesnym językiem sztuki. Ciekawym przypadkiem sztuki dźwiękowej są nagrania terenowe (ang. field recording) skoncentrowane na dźwiękach otoczenia badanej przestrzeni. Studium dźwiękowego otoczenia może być początkiem pojmowania własnej tożsamości, a także charakteru danego miejsca.
prowadzenie | Marcin Dymiter, muzyk, improwizator. Emiter porusza się w obszarze elektroniki, muzyki improwizowanej. Eksperymentuje z brzmieniem, przetwarzaniem dźwięków towarzyszących naszemu życiu.
Uprość język!
Jak mówić by być zrozumianym? Jak słuchać by inny czuli się słuchani? Co stwarza barierę w komunikacji, a co ją ułatwia? Po stronie nadawcy i odbiorcy komunikatu mogą pojawić się zakłócenia, powiązane z stereotypami, uprzedzeniami, poglądami, osobistym doświadczeniem czy kontekstem wypowiedzi. W odbiorze komunikatu utrudniają nam również wszelkie szumy: hałas przejeżdżającego samochodu, głośna muzyka, czy miejsce, w którym przebywamy. Jakiego języka używać, by nasze słowa nabrały znaczenia? Jak porozumiewać się z Innym?