25 września 2008 r. w Koszalinie w delegaturze szczecińskiego Oddziału IPN odbyła się konferencja poświęcona wydarzeniom marcowym 1968 i ich polityczno-społecznym uwarunkowaniom na terenie dwóch ówczesnych województw Pomorza Zachodniego: szczecińskiego i koszalińskiego. Spotkanie zostało zorganizowane przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie oraz Archiwum Państwowe w Koszalinie.
Uczestnicy konferencji chcieli się zastanowić, jak wypadki kolejnego peerelowskiego kryzysu przebiegały na obszarach, które albo zostały pozbawione znaczących ośrodków akademickich – jak w przypadku Szczecina – albo wręcz nigdy takich ośrodków nie miały (pierwsza cywilna uczelnia w Koszalinie powstanie dopiero jesienią 1968 r., a więc już po kulminacji interesujących nas wydarzeń). Ze szczególną uwagą potraktowano problem postaw społecznych wobec propagandy marcowej (w tym haseł antysemickich) oraz rozgrywek wewnątrzpartyjnych, jak też udziału w nich aparatu bezpieczeństwa.
Celem konferencji było zwrócenie uwagi na fakt, że Marzec, który – jak pisał Jerzy Eisler – rozpoczął się już w czerwcu 1967 r., miał też swoje prowincjonalne oblicze. Chociaż nie przebiegał, zwłaszcza w Koszalińskiem, tak burzliwe jak w innych miejscach kraju – i to nie tylko mających na swoim terenie wyższe uczelnie – dla wielu był dramatem osobistym.

[źródło: fragment wstępu Roberta Kościelnego]