„W obu swoich memuarach – pomnikach, Wojna w eterze (1985) i Polska z oddali (Londyn 1988), Jan Nowak umieścił mnie w spisie pracowników Rozgłośni Radia RWE. Nie wiem, czy mam to rozumieć jako akt łaski czy też zawłaszczenia. W każdym razie protestuję! Nie wiem jak się na to zapatrują pozostali pracownicy mojego działu, sakum-pakum wcieleniu do tej lepszej – lepiej płatnej – kategorii, tych co fruwają w eterze, co są na antenie. Ja w każdym razie już przy pierwszym spotkaniu z Janem Nowakiem wyraźnie oświadczyłem, że nie pcham się na antenę, mnie interesuje praca badacza, więc pod anteną (…)
 

Celem powyższych wynurzeń jest podkreślenie charakteru mojej pracy, o której przeciętny słuchacz wie bardzo mało, z reguły zaś nic. Jest to niepełna, bardzo fragmentaryczna histori rzeczach, dotychczas z wielu względów, nie wyłączając osobistych ambicji, albo przemyślanych, albo przeinaczonych…”