Holenderskiej reżyserce Dayi Cahen pozwolono sfilmować letni obóz treningowy putinowskiej młodzieżówki - „Naszych". Łatwo stąd wylecieć za alkohol i narkotyki, ceni się tu dobre wykształcenie i zdolności liderskie, hołduje tradycyjnym wartościom, w paramilitarnym drylu wyrabia dyscyplinę i jednoczy serca wokół jednego wodza i wspólnego celu - Rosji jako największego mocarstwa świata. W swoim eksperymentalnym dokumencie Daya Cahen dzieli ekran, wizualnie zwielokrotniając wrażenie nadciągających, kroczących w zwartym szyku kolumn, co wzmacnia silne i tak skojarzenia z faszyzmem. Jej film nie tylko pozwala podejrzeć kuźnię kadr systemu, mówi chyba także coś ważnego o nim samym. We współczesnej Rosji brak jednego z elementów tradycyjnie obecnych w totalitaryzmach - nieustannej mobilizacji mas. Czy nie ma jej jednak zastąpić coś na kształt mobilizacji elit?