„Przystępując do pracy nad albumem wiedziałem, że każdy inaczej pamięta zdarzenia, w których przyszło nam uczestniczyć. Z kolei zgłębiając temat zauważyłem, ze wspomnienia na przestrzeni lat ewoluują, przybierając często formę heroicznych legend, w których Aż roi się od niepokalanych bohaterów. Inna rzecz, że ta ewolucja często demaskuje głęboko skrywane motywy działań, które onegdaj wyglądały na porywy serca, co to „z posad świata”.
 

Te właśnie konstelacje zaważyły na decyzji, że album będzie jak pudełko puzzli, z których każdy może sobie ułożyć własne wspomnienia i stworzyć swoją legendę.

W albumie publikujemy zdjęcia przedwcześnie zmarłego Jacka Awakumowskiego, którego przebogate archiwum uchowało się tylko częściowo, co tłumaczy dlaczego brak w nim wielu zdjęć, postaci, zespołów. Znajdują się też w nim szczegółowe daty i fakty, które w miarę możliwości skonfrontowaliśmy ze stanem faktycznym – co po tylu latach w wielu wypadkach okazało się zajęciem niewykonalnym. Cytujemy w nim także obszerne fragmenty ówczesnych tekstów dziennikarskich, których dobór, wbrew pozorom, nie jest przypadkowy, choć nie jest on też podporządkowany żadnej tezie.
 

Szło o to, by w miarę obiektywnie przypomnieć wydarzenia, które przed trzydziestu z górą laty wstrząsnęły naszym rynkiem muzycznym. Z dużym dystansem podchodzimy do atrakcyjnie brzmiącej teorii, która mówi, że wydarzenia te dały początek głębszym przemianom politycznym w Polsce.

Należy pamiętać, że były to czasy, w których „Władza” – zachowując pozory demokracji – krzywym okiem patrzyła na wszystko, co zachodnie. Wiernie naśladując tu „Wielkiego Brata” ze wschodu… Dlatego też próby tworzenia systemu promującego niezależnych artystów, a nawet zorganizowanie festiwalu rockowego, były przedsięwzięciem tyleż skomplikowanym, co karkołomnym.
 

Walter Chełstowski, Filip Holszański, Marcin Jacobson, Wojciech Korzeniewski, Jacek Sylwin, Wiesław Śliwiński i Jerzy Wertenstein-Żuławski – to nazwiska kojarzone z hasłem Muzyka Młodej Generacji. My, prawdę mówiąc, ryzykowaliśmy niewiele, bo dopiero zaczynaliśmy dorosłe życie, więc ewentualne potknięcia wpisane były w cenę, jaką się płaci za entuzjazm i brak doświadczenia. Głową i stanowiskiem ryzykowali za to ludzie, o których dziś tak chętnie się zapomina – Andrzej Cybulski i Hanna Witucka (dyrekcja Bałtyckiej Agencji Artystycznej w Sopocie), Czesław Robakowski i Jan Jajor (włodarze Jarocina), Marian Szurygajło i Michał Pakuła (szefowie Jarocińskiego Ośrodka Kultury) i wielu, wielu innych. Dziesiątki, setki ludzi dobrej woli, urzędników, dziennikarzy, majstrów i działaczy młodzieżowych, którzy wbrew ogólnym dyrektywom, czasem oficjalnie – a czasem całkiem po cichu – wsparli nasza szaloną wizję pogoni za normalnym, cywilizowanym światem. Im to właśnie dedykujemy ten album.”