"Stan badań nad cenzurą PRL nie stanowi obecnie dziedziny dziewiczej. Istnieją już nie tylko czysto konceptualne zarysy istoty i funkcji tej instytucji, ale i obszerne rozprawy wykorzystujące zasoby archiwalne. Dr Kamila Budrowska nie musiała zatem rozpoczynać wszystkiego od zera. Jednak jej książka będzie w swojej dziedzinie wydarzeniem.
 

Po pierwsze, autorka zapoznała się z kompletem materiałów, które stały się podstawą jej interpretacji (a było tego tysiące!). Po drugie, z tego empirycznego materiału i z istniejącego stanu badań wyprowadziła siatkę pojęciową, która jest dostatecznie neutralna metodologicznie, by mogła służyć w dalszych pracach badaczom o różnych orientacjach. Dla wszystkich specjalistów bardzo przydatne też będzie wytyczenie białych plam - tak w materiale, jak i w stanie badań. Autorka wielokrotnie wskazuje, co jeszcze jest do zrobienia, a i to, czego zrobić się już chyba nie da.

Łatwo więc przewidzieć, że książka stanie się nieodzowną lekturą wszystkich czytelników zainteresowanych kulturą tamtej epoki. Ponadto, jako praca niezwykle solidna warsztatowo, powinna zaciekawić również osoby zajmujące się różnymi formami kontroli politycznej sprawowanej nad literaturą w innych okresach naszych dziejów (dla tych czytelników szczególnie ważny będzie rozdział poświęcony porównawczemu zestawieniu cenzury peerelowskiej i carskiej). Wreszcie, na okrasę, znajdzie tu czytelnik kilka obrazków, które ilustrują życie codzienne cenzora, a pośrednio także i powszechny standard życia w powojennej Polsce. Obraz świata cenzorów, jaki wyłania się z książki, potwierdza prawdę o „banalności zła" będącej podstawą systemu. Większość osób obsługujących urząd to nie były jakieś demoniczne postacie. Przeciętni ludzie, często inteligentni, niepozbawieni czasem poczucia humoru, niekiedy sprzyjający pisarzom - ale bez nich nie istniałby cały represyjny ustrój państwowy. (...)

 

Na zakończenie chciałbym wyznać, że określenie „praca definitywna" w odniesieniu do wybitnych nawet dzieł literaturoznawczych zawsze wydawało mi się niestosowne. Ale po zapoznaniu się z rozprawą habilitacyjną dr Kamili Budrowskiej właśnie ta formuła nasuwa się nieodparcie, wbrew wielokrotnie powtarzanym przez samą autorkę zastrzeżeniom. Tak, to jest w swoim zakresie praca definitywna."