Krajobraz po bitwie
reż. Andrzej Wajda
produkcja: Polska | 1970 | 1 godz. 41 min
12 marca 2016 | sobota | godz. 20.30 | rezerwacja
PROGRAM | WYSTAWY
miejsce | ECS, ogród zimowy i Galeria Trap
otwarte | 11–14 marca 2016, w godz. 10.00–18.00
wstęp | wolny
/ UKRYTE / WYPOWIEDZIANE / PRZYPOMNIANE
Grudzień ’70 w filmowym tryptyku Andrzeja Wajdy
Wystawa czynna do 30 kwietnia
/ ANDRZEJ WAJDA. SZKICE
Prace ze zbiorów Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie
UWAGA! 14 marca, poniedziałek, godz. 12.00
Oprowadza sam Andrzej Wajda
→ WEDŁUG WAJDY...
produkcja: Polska | 1970 | 1 godz. 41 min
12 marca 2016 | sobota | godz. 20.30 | rezerwacja
Scenariusz „Krajobrazu po bitwie” powstał na motywach obozowych opowiadań Tadeusza Borowskiego, szczególnie „Bitwy pod Grunwaldem”. Surowa, ascetyczna proza autora „Pożegnania z Marią” w ujęciu Andrzeja Wajdy została wzbogacona o romantyczne metafory z chochołem – skrzypkiem na czele oraz plastycznie wysmakowane pejzaże. Twórca „Kanału” po raz kolejny dał upust skłonności do malarskiego wizjonerstwa, znanego choćby z „Popiołów”. Krytyka porównywała nawet niektóre ujęcia z „Krajobrazu...” do obrazowego rozmachu „Anhellego” Słowackiego.
Film Wajdy dowodzi, że reżyser spojrzał na wstrząsające teksty Borowskiego z dystansu. Wybrał tylko niektóre elementy z ich emocjonalnego klimatu. Zrealizował przede wszystkim film o miłości, która w „Bitwie pod Grunwaldem” potraktowana jest marginesowo. Dał też poruszający portret człowieka o psychice zniszczonej przez wojnę, który mozolnie uczy się na nowo elementarza ludzkich uczuć.
Akcja filmu toczy się w byłym obozie koncentracyjnym na terenie Niemiec. Mimo że wyzwolony przez Amerykanów, wciąż istnieje, tyle że na innych zasadach. Nie ma już surowej dyscypliny, niewolniczej pracy, terroru. Wśród niedawnych więźniów jest Tadeusz, młody Polak, piszący wiersze i pochłaniający książki. Stroni od rodaków, którzy ledwie odzyskawszy wolność, ujawniają najgorsze narodowe przywary. Co chwila wybuchają polityczne kłótnie, odradza się zawiść. Pobyt w obozie niewiele zmienił ich poglądy. Największym pragnieniem wszystkich jest jednak najeść się do syta. Głód zaspokajają łapczywie i zachłannie, urągając wszelkim normom kultury.
Pewnego dnia do obozu przyjeżdżają kobiety. Tadeusz poznaje polską Żydówkę Ninę, którą oburza prostactwo i obżarstwo miejscowych mężczyzn. Namawia młodego poetę, by z nią uciekł. Tadeusz jednak waha się. Lata obozowego życia sprawiły, że czuje strach przed normalnym życiem. Zaczynają snuć plany na przyszłość, lecz dziewczyna zostaje przypadkowo zastrzelona przez amerykańskiego wartownika. Po hurrapatriotycznym widowisku wystawionym w rocznicę bitwy pod Grunwaldem Tadeusz decyduje się na powrót do Polski.
źródło: filmpolski.pl
Podczas czterodniowego przeglądu twórczości WEDŁUG WAJDY… odbędą się wystawy – rysunków Andrzeja Wajdy, z jego kuratorskim oprowadzaniem i dedykowanej związkom z Gdańskiem w tryptyku „Człowiek z…”. Film Wajdy dowodzi, że reżyser spojrzał na wstrząsające teksty Borowskiego z dystansu. Wybrał tylko niektóre elementy z ich emocjonalnego klimatu. Zrealizował przede wszystkim film o miłości, która w „Bitwie pod Grunwaldem” potraktowana jest marginesowo. Dał też poruszający portret człowieka o psychice zniszczonej przez wojnę, który mozolnie uczy się na nowo elementarza ludzkich uczuć.
Akcja filmu toczy się w byłym obozie koncentracyjnym na terenie Niemiec. Mimo że wyzwolony przez Amerykanów, wciąż istnieje, tyle że na innych zasadach. Nie ma już surowej dyscypliny, niewolniczej pracy, terroru. Wśród niedawnych więźniów jest Tadeusz, młody Polak, piszący wiersze i pochłaniający książki. Stroni od rodaków, którzy ledwie odzyskawszy wolność, ujawniają najgorsze narodowe przywary. Co chwila wybuchają polityczne kłótnie, odradza się zawiść. Pobyt w obozie niewiele zmienił ich poglądy. Największym pragnieniem wszystkich jest jednak najeść się do syta. Głód zaspokajają łapczywie i zachłannie, urągając wszelkim normom kultury.
Pewnego dnia do obozu przyjeżdżają kobiety. Tadeusz poznaje polską Żydówkę Ninę, którą oburza prostactwo i obżarstwo miejscowych mężczyzn. Namawia młodego poetę, by z nią uciekł. Tadeusz jednak waha się. Lata obozowego życia sprawiły, że czuje strach przed normalnym życiem. Zaczynają snuć plany na przyszłość, lecz dziewczyna zostaje przypadkowo zastrzelona przez amerykańskiego wartownika. Po hurrapatriotycznym widowisku wystawionym w rocznicę bitwy pod Grunwaldem Tadeusz decyduje się na powrót do Polski.
źródło: filmpolski.pl
PROGRAM | WYSTAWY
miejsce | ECS, ogród zimowy i Galeria Trap
otwarte | 11–14 marca 2016, w godz. 10.00–18.00
wstęp | wolny
/ UKRYTE / WYPOWIEDZIANE / PRZYPOMNIANE
Grudzień ’70 w filmowym tryptyku Andrzeja Wajdy
Wystawa czynna do 30 kwietnia
/ ANDRZEJ WAJDA. SZKICE
Prace ze zbiorów Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie
UWAGA! 14 marca, poniedziałek, godz. 12.00
Oprowadza sam Andrzej Wajda
* program projekcji i spotkań może ulec zmianie
→ WEDŁUG WAJDY...